15.9.07

AS PRIMÊRA LEMBRANÇA PUBLICADA

Essa é minha primera tentativa di si iscrevê nu dialêto qui era u comum na minha região, uma varianti triangulina du caipira. Mais iscrevê u quê? Mainano béim, tarveiz umas história regionar ô umas riminiscênça. Seja assim.
Ainda mininu, fui morá na Cachuêra i Láji. Uma roça pras banda da Sismaria,qui pur sua vêiz, é um povoádu. Nu municípiu de Ipameri, mais béim na divisa cum us municípiu di Catalão i Campu Alégri.
Pois bém: lá tinha um cimitériu béim ántigu, maiz ántigu mêzmu, pra módi di qui meu paí num si lembrava di quándu u úrtimu coitádu tinha sido interrádu lá, néim tinha nutícia. Divia de sê du séclu XIX, purtántu. Maiz a questão num é éssa. A questá é qui inté hôji eu mi pergúntu quéim seria us coitádu qui lá foram interrádu (divia di tê umas déiz o dôzi cova). Tarvêiz garimpêru (pur que praqueas banda dava uns xibiu) maiz na minha isperança mais remota eu pénsu, i até desêju, que fôssi índiu, us úrtimu daqueas banda.
Si pensá béim, fáiz sintídu, pruqê us úrtimo caiapó du sur, du sudésti di Goiáis, morrêru há béim pôco témpu, na década di setenta in Goiandira (a famosa famía dus búgri). Seja u qui fô, aquêli cimitériu mi assombrava. Nâo pur causa dus môrtu, qui nunca fui di tê mêdu di assombração (imbora inté hôji tênhu reispêitu) maiz pur causa di qui ali, naquêli cerrádu, naquela lonjura, dêntru daquêli cercadim, êz tava tudu isquicídu.
Êz tava cómu si num ixistissi mais ninguéim nu múndu qui si lembrássi dêz. Divia di sê mêsmu tudo índiu o garimpêru. A cêrca tava cáinu, as cova mar si via. Nòmi num tinha ninhum o tava apagádu. Néim sei si ôssu inda ixistia. A lembrança, única coisa qui nóis dêxa, tava inté ela, si ino imbora. Era isso qui mi assustava: oiânu aquilo, aquêli cimitériu abandonádu, eu pensava na minha própria mórti, qui um dia taméim haviria di sê isquicida i nu quántu túdu passa, si nóis num tém ninguéim qui pêlu menus si lêmbri da gênti, o a gênti faça argo qui póssa sê lembrádu.
U cimitériu, nu fúndu, era a única coisa maió quí minha própia solidão i simbolizáva tôdu us meu mêdu. A lembrança inda hôji mi assimbra: ténhu 30 ánu i num ténhu ninguéim, ném mutivo pra sê lembrádu...

This page is powered by Blogger. Isn't yours?

Archives